Ölümden sonraki hayatta hali hazırdaki hayatımızdaki gibi hissiyatlar olacaktır.             Kalkıp – oturmak, gidip – gelmek, konuşmak, yiyip – içmek vb. aynı bu haller mevcut.             İnsan bir darp aldığında veyahut birbirine tokat attığında nasıl ki canı acıyorsa hazzın yaşanabileceği gibi acının da yaşanabileceği bir hayat var.            Ama bu Dünyada ölümü tadacak kullar, o hayatta bir daha ölmeyecekler.            “Şimdi Allah’ın Rahmetinin eserlerine bak; ölümünden sonra yeryüzünü nasıl diriltmektedir? Şüphesiz o ölüleri gerçekten diriltecektir. O her şeye güç yetirendir.” (Rum / 50)            Yeryüzünde doğumun hak olduğu şekilde; ölümde haktır.            Ölüm bir yok oluş değil, ahirete insanın öz vatanına dönmesine bir vasıtadır.            Ahiret âleminin başlangıcı ise Kıyamet vaktidir.            Resulallah Efendimiz bir gün ashabına: “Ben ikindi Güneşi gibiyim” diyerek kıyametin yaklaştığını işaret etmiştir.             Çünkü kast ettiği vakit akşama doğrudur. Yani karanlık olur. Gün biter.              Dünya için gün bitimi ise kıyamettir. Yani ahir zamandayız dikkatli olmak lazım.                           Halveti neşvesinden merhum mutasavvıf – ozan İbrahim ERKAL bir eserinde şöyle diyor:              “Vakit gittikçe yaklaşıyor              İçimde dinmeyen arzularım var              Geç kaldım demeyi istemiyorum”                           “Kıyamet saati yaklaştı ve ay yarıldı.” (Kamer/1)