“Cennet annelerin ayağı altındadır”                                                  (Hadis-i Şerif)               Babası ise bir kişinin ceddidir. Kahir yaşamda uygulaması yaygın görülen ataerkil yapılanmada baba çocuğa barınma, gıda, şefkat vb. temel ihtiyaçları sağlar.             Böyle sık temasta bulunarak oluşan yakınlıkla insanın en sevdiği anne ve babasıdır.             Anne – babası vefat edip öldüğünde kişinin uygulayacağı seremoni bellidir.             Kalkıp eline kazma alır bir çukur açar, o çukura bırakır kendi elleriyle vefat eden anne babasını bir kişi.             Üzerlerine toprak atar, mezar taşı koyar. Akabinde sırtını dönerek en sevdiği anne – babasına evine gider.             Ama insanoğlu ahmak olduğu için düşünemiyor. O kadar anne – babamızı seviyorduk. O mezara koyduk ilerde sıra bize de gelecek diye.             Değerli bestekâr Müh. Özhan EREN’in de şu eserinde manzum biçimde anlattığı gibidir mutlak mevt hadisesi:               Anam, babam hem kardaşım             Eşim, dostum, can yoldaşım             Söner ocak soğur aşım             Bir gün toprak olacağım             Ben de yalan olacağım               Toprakla haşr olmadan evvel düşünmek lazım. Yerin altında ne var ne yok orada ne edeceğiz ne olacak?              Oraya(mezara) girdiğinde hesap verebilmek için; çok dikkatli olmak bu Dünya’da iken yerin üzerinde doğru amellerde bulunmak gerek.