Daha evvel toplumda bazı anlamsız acayip olaylar karşısında insanlar Aziz Nesinlik olay yorumlarını yapardılar. Şimdi böyle bir durum inanılması güç ama gerçek, Türkiye Büyük millet meclisinde bu ülkenin büyük bir nüfusunun konuştuğu bir halkın dili olan Kürtçe inkar edilerek yapılıyor.  Meclis oturumunda bazı milletvekilleri bazen Kürtçe konuşma yaptıkları zaman meclis tutanaklarına Kürtçe bilinmeyen bir dil olarak kayıtlara geçiyor.  İnsan gerçekten bu akıl almaz uygulamaya inanamıyor.  Çünkü milyonlarca insanın hala yoğun bir biçimde konuştuğu tarihi bir dil inkar ediliyor kabul edilmiyor. Oysa ne garip bir çelişkidir aynı devlet TV yayınlarında Türkçe dışında Kürtçe Önce TRT ŞEŞ şimdi adını doğru bir şekilde Değiştirerek TRT KURDİ Kürtçe yayını resmi olarak yapıyor. Böylesine somut olgular gerçeklikler ortada iken siz kalkın bilinmeyen bir dil söyleyin.  Îşte kimse kusura bakmasın Aziz Nesinlik olay tamda budur.  Doğruyu demek gerekirse asıl kusura bakması gereken bu gerçek dışı inkar kararını verenlerdir. Oysa yeri geldiği zaman bu devleti yönetenler bin yıllık kardeşlikten söz ederler.  Doğrudur. 1071 Malazgirt zaferinden beri Türk ve Kürt ilişkisi devam ediyor. Her iki halk Anadoluyu birlikte yurt edindiler.  Selçuklu Sultanı Melikşah döneminin kısa bir dönem Urfa valisi Bozan beyin adil yönetiminden dolayı yörenin Kürt halkı çocuklarına Bozan adını vermişlerdir. Ayrıca doğu ve güneydoğu bölgesi Selçuklu ve Osmanlı Türk devletlerinde  coğrafi olarak, bazı dönemler siyasi olarak bölgeleri Kürdistan, halkı Kürt olarak kabul edilirdi.  Asıl doğru olan da budur.  Yine doğru olan Türk ve Kürt birliğidir.  Dünyada ve ortadoğuda büyük bir güç olmanın yolu demokratik bir birlikten geçer. Bundan dolayı Türk Milliyetçiliğinin önde gelen lideri Alpaslan Türkeş "bir Türk ne kadar Türkse o kadar Kürttür bir Kürt ne kadar Kürtse o kadar Türktür" ifadesini kullanmıştır. Ayrıca bazı Türk liderler Türk ve Kürtleri kast ederek hepimiz biriz eşitiz et tırnak gibiyiz sözlerini kullanır. Böylesi söylemlerin gereği ise genelde inkar politikasından vaz geçerek  bilinmeyen bir dil çeliskisini terk etmektir.