Ben Sin köyünde Ali Rıza, bütün ailem katledildi, ben de davar otlatıyordum diye kurtuldum, bizim köyden silah sesler gelmeye başlayınca tepeden köye doğru gidip baktım, davarlarımda tepenin etrafına yayılıyordu. Köyde bağrışmalar, silah sesleri gelmeye başladı demek o sırada askerler köye girmişlerdi. Baktım Şöyle bizim köyün bir tarafı ormanlıktır. O ormanlık alanın bitişiğinde genişçe yüksek bir düzlük vardı. Arkası kayalık ve uçurum olan bu alanda köyden ne kadar kişi varsa, içinde çocukların da olduğu kadın ve erkeklerin hepsini diz üstü namaz safları gibi dizmişlerdi bu düzlüğe. Yüzleri ormana doğru çökmüş vaziyette idiler. Erkeklerin elleri arkadan birbirlerine bağlıydı. Her bir safın başından sonuna kadar 7-8 kişiye bir asker düşecek şekilde süngülü olarak başlarında dizilmişlerdi. Gördüklerime inanmadım alanın yakına gidebilmek için ormanlık alandan oraya doğru sürünerek gittim. İlk vurulanlar erkekler oldu. Ondan sonrası kadın ve çocuklardı. İçlerinde yeni doğum yapmış eşim de vardı. Eşimin yere düşerken kucağında bırakmadığı kızımın görüntüsü hiçbir zaman hafızam da yıllar geçse de unutmayacağım kötü ve kahreden bir anı olarak hafızamda yer edinecek… İşte bunlar unutulur mu size sorarım kardeşlerim. Annelerin ve çocukların kanlar içinde çırpınırken verdiği çabanın görüntüsünü hiçbir kitap o korkunç manzarayı yazamaz sanırım. Hayatımda unutamadığım, kulaklarımdan gitmeyen korkunç bir waweyle kopuşu ile yere düşüşler hızlandı… Herkes ama herkes bağrışıyordu. Askerler süngülerle hepsini öldürmeye başlamıştı… Aslında çok kısa sürmüştü her şey… Çok çok korkunçtu görmek, görselerdi beni de şimdi öldürmüşlerdi… Çocuk, kadın hepsi süngülerle öldürüldüğünü gördüm. Ben de davarı bıraktım buraya doğru koşmaya başladım. Biri kişi sordu?. Askerler seni gördüler mi diye sordu, Ali Rıza bilmiyorum belki de gördüler, ben hiç durmadan ormandan çıkıp mağaraya yetişmek için koştum. Oradakilerin, tümünün gözlerinde yaşlar akmaya başladı. Kadınlardan biri bunu yapan Müslüman ve insan olamaz çünkü İslamiyet’te kardeşini öldürmek diye bir felsefe yok. Zarife o dediklerin diyarı Rumlar için geçerli değil kardeşlerim. Yaşlıların arasında biri dedi ki, aslına bakarsan tüm dinlerde insanı katletmek en büyük günahlardan biridir. Biri de Hz. Muhammed Aleyhisselam'ın bir sözünü söyledi; peygamber efendimiz bir cana kıyan tüm dünyadaki canlara kıymış demektir diyor ama ne yazık ki kan dökenlere hiçbir şey olmuyordu. O sırada mağaradan çıkmak için dışarıya giden; Rênas ve bir kaç arkadaşının sesi geldi. Biri dedi bizimkiler de geldi diye, gelenler ellerine biraz odunda almışlardı. Orda bulunan çalı çırpı ne varsa bulup getirmişlerdi. Tüm insanlar onların etrafında toplandı, yaşlı biri neye karar verdiniz gidiyor muyuz yoksa burada mı kalacağız dedi. Elinde odunuyla bekleyen uzun boylu biri söze girdi, şimdi sırası değil zamanı geldiğinde gideriz ama şimdi değil. Dağlarda asker geziyor, kendimizi kurban vermeyelim.  Devam edecektir