Dünyanın iklimi değiştiği gibi, Urfa’nın iklimi sanki daha fazla değişti. Çünkü nesli tükenmekte olan seksenli doksanlı yaşlarda yaşlıların anlattıklarına göre bundan elli altmış yıl evvel Urfa’ya sürekli kar yağarmış belki elli den fazla, şehrimiz de karlık varmış. Karlık demek; kışın yağan karlar toplanır, kazılan büyük çukurlara bastırılarak üstleri samanla örtüldükten sonra toprakla üzeri kapanırdı. Buzdolabı olmadığı dönemlerde Yazın Buz olarak kullanılırdı. Benim duyduğum en meşhur karlıklardan biri zahterlerin karlığı idi. Bu karlıklar Urfa’nın güney batısında bulunan dağlarda çukurlarda mağaralar da biriktirilir etrafı altları üstleri samanla kaplanır yaza kadar saklanırdı. Kar deyip geçmeyelim büyükler yerin hazinesi derlerdi. Urfa’nın meşhur çeşit, çeşit lezzetli üzümleri bostanları, fıstığı kışın kar çok yağdı mı ürünler daha çok olduğu gibi daha lezzetli olurdu. Aynı şekilde buğday, arpa, mercimek gibi tarım ürünleri çoğalır hasılatta adeta rekor kırardı. Buzdolabının olmadığı O dönemlerde yazın kar doğal olarak önemli bir serinleme maddesi olmakla birlikte yiyeceklerde, salata da, biz, Urfa’da salatanın ince doğranmış şekline bostanı deriz. Bir de bizim koruk cacığımız meşhurdu. Bu yaz yemeklerine kar katıldığı zaman, tadına doyum olmazdı. Laf aramızda merhum babam koruk cacığını çok severdi. Hayatlı diye tabir ettiğimiz avlulu evlerimizin çoğunda bizim eriş dediğimiz, asmadan koruk koparılır cacık yapılırdı. Urfa hayatlı evlerinin çoğunda asma ile birlikte, incir ağacı ve nar ağacı bulunurdu. Biraz sosyete burjuva evlerinde limon ve portakal ağacı da bulunurdu. Milli yemeğimiz olan çiğ köfte bile yazın lezzetli olsun diye karla yoğrulurdu. Hele bizim koruk cacığına kar katılınca, yanında sadeyağla yapılan bulgur pilav yenilince çok lezzetli olurdu. Her şey doğaldı. Doksanlı yaşlıların anlattığına göre 1940’lı yılların sonunda iki tane buzdolabı Urfa’ya gelir, birisi ilimizin belki tek eczanesinde, diğeri ise Urfa eşrafından hayırsever barışçı insan Hacı İmam Nebozade’nin evinde bu aile soyadı kanunu çıkınca Elçi soyadını alır. Hokka meydanında evinde buzdolabı daha çok hayır işlerinde kullanılırdı. Burada bu vesileyle bir anekdot belirtmek gerek. Hacı imam, üç dört kilo köftelik kara et alır kara taşta tahta tokmakla döğülüp melhem gibi olan kara etler birer kilo torbalara konulur buzluğa konulur saklanır. Barışçı insan dediğimiz Hacı imam, kavga eden tarafları çağırır, çiğ köfte yapar, kadayıf ismarlar, yemek, tatlı yenilir, onları barıştırır. Bu hayırsever hemşerimizin buzdolabını daha çok bu niyetle kullandığı anlatılır. Buzdolabında her zaman üç dört kilo doğulmuş kara et bulundurduğu söylenir. Konumuza gelirsek, elektriğin sanayinin olmadığı eski Urfa’da üretim araçları el işiydi. Giyme yeme içme aydınlanma her şey hatta masal kültür dahi deyim yerindeyse doğaldı. Bir de her şey çalışma üretimin çoğu neredeyse çoğu kış için yapılır bir nevi kış aylarından korkulurdu. Çünkü halk kışın sert soğuk geçtiği, çok kar yağdığı fırtınalı havalarda, bir sokaktan diğer komşu evlerine gitmekte zorluk çektiği anlatılır. O devirlerde tüm sorunun kış hazırlığı olduğu söyleyebiliriz. Kış için hazırlanan bizim zahire dediğimiz yiyecek giyecek yakıt eve konulunca kıştan korkulmaz. Zahire dediğimiz yiyecekler, hepsi el işiyle yapılmış doğal yollardan elde edilmiş, en önce bulgur gelirdi. Çünkü bulgur her şeyin yerini tutardı bulgur çok olunca buğday olmasa da açlıktan korkulmaz. Bulgur eskiden olduğu gibi şimdi dahi neredeyse bizim milli yemeğimiz. Ünlü yemeklerimizin çoğu bulgurla yapılır. Tüm yiyecekler zahire evi denilen oda da her yiyecek için ayrı, ayrı. Yapılmış bulgur buğday tahtadan yapılmış büyük uzun bir nevi sandıklarda saklanır. Yağ o zaman sadece sadeyağ bir de zeytinyağı bulunurdu. Ünlü lezzetli Urfa pekmezi gibi bu sıvı yiyecekler de yeşil zeytin renkli ince uzun küplerde kış boyu bulunur, saklanır, lezzeti bozulmazdı. Devam edecek