Dünya üzerinde yaşayan hangi insan topluluğunu incelersek; inanç kökenlerinde sevgi temelini esas aldıklarını görürüz. Kimi sadece din kardeşini sev kimi tüm insanlığı sev dese de kökeni sevgidir ekseri dinlerin.Hatta elit düzeyde doğa, tabiat, hayvan sevgileri de yankı bulan söylemlerle aktivitelerle bu sevgi çemberinin içine katılır. Herkesin sevgisi farklı farklıdır:Sevgi baht olmuş ezelden bizeSizde bir tülü bizde bir türlüSevgi esaslı dinlerin aksine bazı yapılanmalarda kin ve nefret söylemleri barındırır ideolojilerinde. Varlıklarını sevgiyle değil karşıtlıkları ile sürdürürler. Dini esas üzerine büyütülen bir çocuğa sevgi tohumları ekilirken ideoloji temelli yetişen çocuk karşıt fikirli ideolojilere karşı nefret tohumları ile büyür. Nefret tohumları ekilip büyüyen bir birey içindeki kin ve nefretle huzursuz bir biçimde yaşar eline fırsat geçtiğinde de başkalarını da huzursuz eder. Sevgiyle büyüyen bir bireyse hem kendisi huzurlu olur, hem de başkalarının çevresinin toplumun yararını düşünür bu yönde hareket eder. Merhum Yazar A. Rahim KARAKOÇ bir eserinde bu durumu şöyle açıklar:Bıraktım öfkeyi kiniOldum bir Rahmet ekiniSeni sevmenin zevkiniTattım sana geliyorumKin ve düşmanlık hem sahibine hedefine ulaşırsa düşmanına ve bu düşmanlık ortamının neticesindeki kaos ise tüm topluma zarar verir. Yüce Dinimiz İslam da sevgiyi Barışı, esenlik ve selamet ortamını tavsiye eder. Resulullah Efendimiz de bir Hadis-i Şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır: "İman etmedikçe Cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe iman etmiş sayılmazsınız" demiştir.Tüm İslam alemine savaştan uzak barış dolu bir dünya vesile olmasını Cenabı Allahtan niyaz eder saygılar sunarım…