Bu senede Sonbaharı geride bıraktık, Aralık ayına girdik bir daha ki seneye bir fasıla geçiş süreci taşıyan ara dönem olan Aralık ayına. Yazın şikâyet ettiğimiz Güneş’i arar olduk havaların soğumasıyla. Kış geldi. İçinde bulunduğumuz kış ayları tefekkür ettiğimizde ders ve ibret vericidir. İslam mütefekkirleri mevsimleri insanların ömrüne benzettikleri tasvir çalışmaları yapmışlar. Bu tasvirde kış mevsimi de ömrün son dönemini ihtiyarlığı temsil etmiştir. Bazı mütefekkirler de insan ömrünü günün vakitlerine benzetmişlerdir. Zamanın sonlandığını belirtmek içinse “Vakit bitti, gün ikindi” veya “Gün akşam oldu” tabirlerini kullanmışlardır. İnsan ömrü sona doğru aralanırken geçen her gün bir önceki güne göre tükenir. İnsan, yarın dünden ihtiyar olacaktır. İhtiyarlayacağını, vücudunun güçsüz kalacağını, takatten düşeceğini nihayetinde son nefesini vereceğini bilerek yaşayan bir canlıdır insanoğlu hatta tek canlıdır. Ölümün farkında ve idrakindeki tek canlı olan insanoğlu ölümü unutmaya çalışır hatırlamak istemez. Ölüm gerçeğini reddeden insana, beyazlayan saçları, hastalıkları, bedeni yorgunlukları vb. realiteler hep ölümü hatırlatır. Neylersin ölüm herkesin başında. Uyudun uyanamadın olacak. Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında? Bir namazlık saltanatın olacak, Taht misali o musalla taşında.