"7 yaşına kadar çocuklarınızı sevin,14 yaşına kadar eğitin, ondan sonra da onlarla danışın" buyuran kainatın efendisi Resulullah sallallahu aleyhi ve sellemin yolundayız.   Konu çocuklara göstermemiz gereken sevgi... Hayatı öğrenirken, tüm savunmasızlıklarına rağmen çabalamaktan vazgeçmeyen ve bizleri hatalarımızla şartsız seven minikler hak ediyor çünkü en çok sevgıyı.   Yüzyıllar öncesinde kuşu ölen çocuğa taziyeye giden peygamberimizi (sav) hatırlamak gerek bu noktada: O taziyede Zeyd'i nasıl kucağına alıp, öpüp, acısını paylaştığını...Yaşamı boyunca çocuklara sıkça iltifat ettiğini, hastalandıklarında ziyaretlerine gittiğini, mevsimin ilk meyvesi kendisine sunulduğunda, O'nun da o meyveyi orada bulunan en küçük çocuğa ikram ettiğini; Daha onlarca örnekle çocuklara gösterdiği sevgiyi ve saygıyı...   Bizler ise, yıllar geçtikçe medenileştiğini sandığımız dünyamızda hep küçüklerden saygı bekledik, büyüklere de saygıda kusur etmedik ama küçüklerimizin bir türlü saygıyı öğrenemediğinden her geçen gün daha çok dem vurur olduk. Niye öğrenemediklerini ise hiç sorgulamadık.   Saygı görmeyenin saygı duyamayacağını düşünemedik yani.   Özetle çocuklara sevgi göstermedik.   En demokratik görünen ailelerde bile onlar adına karar verilip, ailelerin çizdiği yollara zorlandı çocuklar.   Geleceğimizin çocukları kararlarına önem verilmeleriy ile ilgili babamla bir anımı anlatayim...   Ben 8 yaşındaydım. O'zamanlar köyde yaşıyorduk. Bir gün babam,şehre gideceğini döyledi ve ben de seninle geleyim mi? dedim, oda evet dedi. Hemen yeni elbiselerimi giydim ve arabada ön koltukta yanında oturdum ve şehre gittik.Nasılda sevinçliyim bir bilseniz. Neise bu sevinçle şehre vardık öğlen babam, beni lokataya götürdü ciğer kebabı yedik,daha sonra İşlerimizi bitirdik ve yolda karşılaştığımız babamın amcası,  bu gece misafirimiz olun diye, çok ısrar etti, fakat benim de niyetim dayım, gilde kalmaya yanaydı. Babam, bana danıştı, bu gece amcam, gile mi gidelim? yada senin dayın, gile mi gidelim? Ben de dayım, gile gidelim dedim ve istediğim oldu dünyalar benim oldu, babamı daha çok sevdim ve daha çok saygı duydum.   Bazen manipüle ederek, bazen onlar adına karar vererek,onların varlıklarını görmemek,çocukları aşırı üzmektedir.   En değerlimiz olduğunu söylediğimiz çocuklarımıza saygı göstererek dikkatli ve ölçülü davranmalıyız. Onların sözlerini, dinleyip onların isteklerini imkanlar doğrultusunda gerçekleştirmeliyiz.   Yani çocuklarımızın kendilerine duyacakları öz saygının temelleri de, onlara göstereceğimiz saygı ile atılacaktır.   Yarınlarımız olan çocuklarımızı sevelim.