Bediüzzaman böyle derin tefeküre, düşünceye dalır her şeyin gelip geçici olduğunu, insanın sığınacağı gerçek dostun yaratıcı büyük bir gücün Allah olduğunu felsefi şüphelerden arınarak bir kez daha kesin olarak kaanat getirdi, iman etti. Zira daha önce batı felsefesinin etkisinde kalmıştır. Şöyle der, "üzülerek demem gerekir ki, önce felsefi bilimlerle, islami bilimlerini zihnimde sentezini yaparak, felsefi bilimlerin mükemmel bir aydınlanma kaynağı olduğunu zannetmiştim. Malesef yanılmışım. Oysa felsefi meseleler ruhumu kirletmişti. Mnevi ve ruhsal gelişmeme engel olmuştu." Birden, Cenab-ı hakkın rahmet ve keremiyle, Kur'an-ı hakimdeki hikmet-i kudsiye imdada yetişt. Çok risalelerde beyan edildiği gibi, o felsefi meselelerin kirlerini yıkadı, temizletirdi." Devam eder, felsefeler kainatın sırlarını çözemiyor, felsefi olarak yaşamı incelediğimde bir sonuç alamiyordum, adeta boğulur gibi oluyordum. Ancak her şeyin yaratıcısının büyük bir güç olduğunu Kur'anı hakimde "Allah'tan başka ilah yoktur." ayetini okuyunca rahatlamış oluyrdum. Evrende büyük, küçük canlılar harika eşsiz bir sanat eseridir. bir küçük sinek, bir tavuk, onun sanatının eserleridir. şeklinde izah eder. "Kün feye kün" ol demesiyle her şey oluyor. Akılla çözülemeyecek büyük bir sanattır bu durum. Akıl ve bilim evrenin sırlarını kısmen çözer, tamamıyla çözmesı anlaması mümkün değildir, anlamına gelecek görüş bildirir. 20. asrın dinsizlik düşüncesine karşı Allah inancının ve imanın kuvvetli olması için Kur'an'ın iyi anlaşılması için tefsir çalışmalarana başlar, kitaplar yazar. "Madem bu dünya fanidir, ahiret bakidir, ahirete hazırlık yapmalıyız" inancı ve düşüncesiyle altı bin sayfa tutarında şeriatı modern bilimle izah eden eserler meydana getirir. Bütün amacı İslamiyetin ve imanın kuvvetlenmesi için çalışmaktır. Umudun ve ümidin çok önemli moral değer olduğunu şöyle belirtiyordu: "Evet ümitvar olunuz, şu gelecek devirde en yüksek gür seda, İslamın sedası olacaktır." diyordu. Namazın İslam dinin en önemli şartından biri olduğunu, öneminden sürekli söz eder, yirmi dört saatten bir saatı namaz için eda edilmesinin gerekli olduğunu söylüyordu. Bediüzzaman önceleri olduğu gibi yanında felsefe türü kitaplar bulundurmuyordu. Yanında sürekli bulundurduğu Allahın kitabı olarak kabul ettiği Kur'andır. Yanında neden başka kitap bulundurmuyorsun,neden başka kitaplara bakmıyor, okumuyorsun sorusuna? Her şeyden zihnimi soyutlayarak yalnız Kur'anı öğreniyorum, cevabını veriyordu. Bazı eserlerden nakletse de, bazı önemli gördüğü sorunların cevabını değiştirmeden alıntı yapardı. "Ne için böyle tekrar ediyorsun diye sorulduğunda ise, Hkikat usandırmaz, elbiseyı değiştirmek istemem." buyururdu. Devam edecek