"Biz ehl-i dünyanın dünyalarına karışmıyoruz. Bizden zarar zannetmek divaneliktir." Evella: Kur'an bizi siyasetten men etmiş, taki elmas gibi gerçekleri ehl-i dünyanın görüşünde cam parçalarına inmesin. İkincisi: Şefkat, vicdan. hakikat bizi siyasetten engeliyor." der. Üstad, sunni yapmacık hareketlerden hiç hoşlanmaz, doğal ve gerçek olanı severdi. Öğrencilerinin de doğal olmalarını, doğal hareket etmelerini, yapmacık olmamalarını ister ve tavsiye ederdi. Üstad, ayrıca çok mütevazi idi. Üstünlük taslamayı, ayrıcalık olmayı, şohret olmadan sakınır, kibir kendisinde kesinlikle yoktu. Kibirli olanları sevmez, can sıkıcı davranışlar olarak kabul ederdi. Herkese hele ihtiyarlara, çocuklara, fukaralara tatlı bir şekilde hoş davranırdı. Ayrıca az söylemesi adete idi. Söylediğinde anlamlı söylerdi. Üstad kimsenin gıybetini dedikodusunu yapmaz, bundan asla hoşlanmaz. Kusur ve hataları kapatırdı. Kendisini övenlere karşı hatasız olmadığını belirtir. Nefsi ile mücadele eder, az yer az uyurdu. Bir Ramazan-ı Şerifte şiddetli bir hastalıkta, altı gün bir şey yemeden orucunu terk etmemiştir. Komşuları her zaman derler, biz sizin üstadınızın sekiz sene yaz ve kış geceleri, aynı vakitlerde sabaha kadar hazin ve yakıcı bir sedayla Allah'a yalvarışını duyar, tesirli bir şekildedualar ettiğini duyar hayretler içerisinde kalırdık derler. Her zaman abdesli olur, vaktini boş geçirmez. Yaz zamanı şehre yakın ormanlık bir dağa talebeleriyle beraber giderler. Yolda Risale-i Nur düzeltmesi yaparlar okurlar. Üstad Risaleleri yolda o kadar güzel tesirli okur, öğrencileri sabahtan akşama kadar dinleseler asla sıkılmayacaklarını anlatır. Risale-i Nur hizmetini her şeye tercih eder, her şeyden üstun tutar. "Yırmi senedir Kur'anı Hakimden ve Risale-i Nur'dan başka bir kitabı ne incelemişim ve ne de yanımda bulundurmuşum; Risale-i Nur yeterli geliyor." demiştir. Devam edecek