Bir güney Amerika ülkesi olan Kolombiya'da elli yıldan fazla süren savaş,geçtiğimiz hafta Kolombiya hükümeti ile devrimci silahlı güçleri (FARC) arasında Küba'nın başkenti Havana'da yapılan barış anlaşmasıyla sona erdi.Taraflar yaptıkları ortak açıklamada ''nihai tam ve koşulsuz barış üzerinde anlaştık''denildi.Kolombiya devlet başkanı Juan Manuel Santos televizyonda yaptığı konuşmada '' bugünden itibaren mihnet acı ve savaşın trajedisi sona eriyor,hadi hep beraber geleceğe kapı açalım''dedi.FARC temsilcisi Rodrigo Grande anlaşmadan sonra Twitter'de ''müzakereler yoluyla barışa ulaşıldığında kazanan ya da kaybeden olamaz,Kolombiya kazandı ölüm kaybetti''şeklinde gerçeği vurgulayan tarihi bir mesaj yazdı.Marksist Leninist FARC ile hükümet arasında yoksulluğun önlenmesi ile birlikte dört temel madde üzerinde anlaşma sağladılar.1)toprak reformu 2)örgüt mensuplarının siyasal yaşama katılımları 3)uyuşturucu trafiği4)geçiş dönemi adaleti.Çok can yakan bu kanlı savaşta yaklaşık 260 bin kişi ölmüş,45 bin kişi kaybolmuş,6 milyon 900 bin kişi evlerinde yurdundan olmuştu.Anlaşmanın belki de en önemli kararı,FARC elindeki tüm silahları eriterek simgesel üç büyük barış anıtı kurmak olacak. Latin Amerika'nın bu en uzun savaşı diğer savaşların sonucu gibi barış oldu. İnsan burada şu soruyu düşünüyor, savaş gibi hayati bir konuda yöneten insanlar sonucu nihayet barış olacak savaşlarda neden bu kadar ısrarlı olurlar anlamak mümkün değil. bu olumsuz durumları belki insan yapısı ile ilgili acaiplik tuhaflık olarak değerlendirmek olabilir. Böylesi önemli bariz bir çelişkiye siz tuhaflığı deyin savaşmadan acı çekmeden insanlar yaşamlarının baharında ölmeden sorunlarını uzlaşarak anlaşarak diyaloğ yoluyla neden çözmesin. Çünkü neredeyse tüm savaşlar kişisel olaylar dahi sonucu barış oluyor. Dünya'da tıpkı İspanya Bask İngiltere İra Endenozya'da Açe bölgesinin bağımsızlığı için savaşan açe kurtuluş cephesi,Filipinlerde bağımsızlık için savaşan Moro İslami kurtuluş cephesi sorunlarını barışarak çözdüler. Şimdi sormak gerekiyor Bizim ülkemizde Türkiye'de neden sorunlarımızı savaşsız barışçı bir şekilde çözmüyoruz. Oysa Barış süreci ne kadar güzel iyi olmuştu. Ülkede bir bahar havası esmişti. Çözüm sürecinin bitmesine neden olan Suruç katliamı Ceylanpınar'da hunharca öldürülen polislerin parelel devlet yapısı tarafından yapıldığı anlaşılıyor.Artık yeter oyuna gelmeyelim.Adına ne dersek diyelim ülkemizde neredeyse kırk yıldır devam eden binlerce cana mal olan silahlı kalkışmanın zorla savaşla bitmeyeceği anlaşılıyor.Aklın yolu vicdanın yolu derhal bu zalim savaşa son vermektir. Sorunları kısıtlı da olsa demokrasi içinde çözmeye gayret göstermektir. Bu önemli hayati meselede devlet kadar özelikle PKK ye önemli görev düşüyor. Kolombiya barış görüşmecisinin dediği gibi bu savaşın kazananı kaybedeni olmayacaktır. Zararın neresinden dönülürse iyi olur. Devlet talebi olmayan Kürt silahlı hareketinin Türkiye halklarının birliğini kardeşliğini istediğini söyleyen demokratik özerklik isteyen PKK Silahları durdurmalı. Bu nedenle silahlı savaşa devam etmesi bir çelişkidir doğru değildir. Böyle bir karar alınırsa ihtimaldir Devlet de ister istemez yumuşar bu karara uyar. FARC üyesi Rodrigo Grande'nın o tarihi mesajının ikinci bölümünü bize uyarlarsak kazanan batısıyla doğusuyla Türkiye olsun ölüm kaybetsin.