İslam kahramanı Selahaddini Eyyubi’nin hayatının çoğu savaşlar da geçti. Zorlu meşakkatli bir yaşamı oldu. Bir kaç defa yaralanmış. Hele haşhaşi çetelerinin saldırısın da kendini savunarak mutlak bir ölümden kurtuldu. Yine Kudüs fethinden önce Harran'da ateşli bir hastalıktan muzdarip olur. Bir kaç kez ciddi ateşli hastalık geçirmiş. Öldürmeyen Allah öldürmez. Belki de Cenabı hak, kendisini Kudüs'ün fethi için korumuş. Ama bu defa hastalığı geçmez. Kış boyu hastalıkla pençeleşir. Doktorların ilahi mukaderat karşısın da yapacakları bir yere kadardır. Fazla bir şey yapamazlar. Sağlığı ile Başta Başkent Şam olmak üzere Tüm Eyyubi devleti halkı dua eder. Şam halkı Sultanın iki üç ay hastalığı süresince sürekli dua eder Mütevazi devlet malikanesinden hayırlı haber bekler. İyi haber gelmez. Herkes üzüntü içindeler. Yakın akrabalarından daha sevdikleri bir kişiyi kayıp etmek üzereler. Nitekim bu acı haberi teyit eden bir görüntü ile karşılaşırlar ecelin geldiğini bilen sultan adamlarına bildirir. Devletinin bayrağını indirir. Bayrağın yerine kefeni asılır. Bunu görenlerin üzüntüleri anlatılmaz. Ancak yaşayan bilir. Çünkü bu adil hükümdar, Herkese maddi manevi eşit davranmış paylaşmasını bilmişti. Kendisi için hiç bir maddi servet edinmedi. Halk bunu biliyordu. Şam sokakların da tellalar emir üzerine bağırırlar. Ey ahali duyduk duymadık demeyin. Sultan Selahaddin’in bu Dünya'dan götüreceği ancak bu bez parçasıdır. Kimin hakkı Allah’ın kulu Selahaddin'de varsa gelsin hakkını alsın diye ilan yapılır. Halkın hiç kimsenin Selahaddin den alacağı bir şey yoktur. Çünkü yüce Sultan kul hakkı yememiştir. Vermiş almamıştır. Nihayet acı haber 4 Mart 1193 te halka verilir. Selahaddin’i Eyyubi vefat etmiş. Şam halkı anlatılmaz bir acı yaşar. Herkes çoluk çocuk ağlamakta. Aziz sultanın naaşı kaldırılacak para yok. Devletin kasasında bir kaç gümüş dirhem bulunmakta.  Selahaddin sağlında kendi servetini de halka dağıtmış. Mübarek Sultanın Cenazesi borç para alınarak defn edilir. Allah rahmet eylesin. Selahaddin’in Veziri, katibi arkadaşı olan Kadı Fadıl, sultanın sade mütevazi bir insan olduğunu, lüksü forsu, hiç sevmediğini belirtir. Başka birçok tarihçi Ahlakının olgun ve yumuşak olduğunu söyler. Devlet memurlarıyla oturur sohbet eder. Onu tanımayanlar hükümdar olduğunu tahmin etmezlerdi. "Ben Allah’ın yolunun hizmetçisiyim" sözünü yeri zamanı geldiğin de sık kullandırdı. Ayrıca kibirli olmadığı, kibirli hükümdarları sevmediği anlatılır. Kürtçe dışında Arapça Türkçe Farsça bilirdi. Eyyubiler dönemin de sosyal ekonomik sağlık durumu diğer devirlerden çok gelişmişti. Şam'da Nurettin hastanesi, Kahire'de Selahaddin hastanesi, çağına göre mükemmel tıp merkezleridi. Buralarda kadınların, erkeklerin ayrı bölümleri vardı. Ruh ve sinir hastalıkları için de ayrı bölüm yapılmış. Tarih te belki ilk kez devrine göre bilimsel bir şekilde sinir ilaçları kullanılmış. Hastanelerin yanında kimsesiz bakıma muhtaç çocuklar ve fakirlerin korunması için birçok bakım evi, misafir hane açılmıştı. Eyyubiler döneminde teknik ve sanat ta gelişmiştir. Şam ve Kahire'de cam imalat haneleri, buğday pirinç saplarından pamuktan kağıt üreten kağıt değirmenleri kurulmuştur. Eyyubi devletinin en önemli özeliği feth ettikleri yerleri yakıp yıkmaz. Oraları imar eder İslam ülkelerin de çok sayıda camiler medreseler hanlar hamamlar bulunmakta. El sanatlarında bakır işleri gelişmişti. Sonuç: Kudüs'ün fethi elbette çok önemli bir olay. Ancak Kudüs kadar önemli bir olay Mısır'da şii Fatimi halifeliğinin Selahaddin’i Eyyubi ve arkadaşları tarafından kaldırılmasıdır. Zira bu Halifelik kaldırılmasaydı muhtemelen Ortadoğu’ya gittikçe yayılacaktı. Sanırım birçok aydının gözünden kaçan bu durum, ehli sünnet vel cemaat mezhepleri için hayati bir durumdu. Görüşüm Fatimi halifeliği devam etseydi muhtemelen çoğalacaktı. Belki de İslam alemin de daha büyük bir mezhep olacaktı.