Peygamber Efendimiz müşrikler kendisi hakkında ölüm kararı aldıktan sonra şehri terkederken yaşlı gözlerle yaşadığı topraklara hatıralara bakarak şu cümleyi kurmuştur: “Ey şehir, senden çıkarılmasaydım vallahi seni terk etmezdim!” Peygamber Efendimiz ve beraberindeki inananlar, Medine'ye hicret ettikten sonra da müşrikler rahat durmadılar: Önce Bedir sonra Uhud'da Müslümanlara savaş açtılar. Bu süre zarfında müminler, İslam'ın ilk doğduğu toprakları Mekke'yi elbette özlüyorlardı. Karanlığın ortasında / Parlayan bir güneş gibi / İmanın doğduğu şehir / Mekke, Mekke güzel şehir / Savaşların ardından Hudeybiye Barış Anlaşması imzalandı. Normalde 10 yıl sürmesi planlanan bu Barış anlaşmanın üzerinden bir buçuk yıl geçtikten sonra Benî Bekr kabilesinin müminlere haince saldırmasıyla bozuldu. Bu saldırıda kimi mümin secdede, kimisi rükuda iken şehit edildi. Bu katliamdan sonra anlaşma feshedildi. Müslümanlar kovuldukları şehre 8 yıl aradan sonra 10.000 kişilik bir orduyla geri dönüyorlardı. Rahmet ve hoşgörü Peygamberi olan Hz. Muhammed (s.a.v.) Mekke'yi fethettikten sonra, müşriklerden intikam almadı ve kendisinden beklenen şu vicdan timsali sözleri söyledi: "Ben, size Hz. Yusuf’un kardeşlerine dediğini söyleyeceğim: ‘Size bugün hiçbir başa kakma ve ayıplama yoktur.’ Gidin, serbestsiniz!" Böylelikle Efendimiz (s.a.v.) sadece toprakları değil gönülleri de fethetmiş oldu, hoşgörülü ve insancıl davranarak. İşte Mekke'nin Fetih yıldönümü yaklaşırken bende bu Fethin kendimde uyandırdığı duyguları sizlerle böylece paylaşmak istedim üstteki satırlarımda. Fetih gününüz kutlu olsun.