Böyle düşünürken bir de bakar kaldığı katran ağacının tepesinde taze büyük bir ekmek görür, arkadaşına ekmeği gösterir, bize bakıyor, Allah kısmetimizi gönderdi der. Arkadaşına Barla kasabasında bir tavuğu olduğunu, yaz kış her gün yumurta doğurduğunu, bazen çift yumurta yaptığın, bunun bir ilahi tecelli olduğunu anlatır. Said Nursi dünya ile yemek ile uğraşmazdı. Yanında bir demliği vardır. en güzel lüküs yemeği çay ile biraz ekmektir. Şöyle der; "Dünya madem fanidir. Hem madem ömür kısadır. Hem madem lüzumlu meseleler çoktur. Hem madem hayat-ı ebediye burada kazanılacaktır. Hem madem dünya sahipsiz değil. Hem madem şu misafirhan-i dünyanın gayet hakim ve Kerm bir planlayıcısı vardır. Hem madem ne iyilik ve ne fenalık cezasız kalmayacaktır. Hem madem dünyevi dostlar kabir kapısına kadardır. Elbette en bahtiyar o durki, dünya için ahiretini unutmasın, Ahiretini dünyaya feda etmesin, ebedi hayatını dünya hayatı için bozmasın. Fadasız şeylerle ömrünü telef etmesin. Kendini misafir kabul edip misafirhane sahibinin emirlerinne göre hareket etsin, selametle kabir kapısını açıp mutlu ebedi hayata girsin." risalelerin çoğu ahiret ile ilgili mesajlardır. "Ehlı dünya sebebsiz, benim gibi aciz, garip adamdan endişe duyarlar. Binler adam kuvvetinde hayal ederek beni çok kayıdlar altına almışlar. Barla'nın bir mahallesi olan Bedre'de ve Barla'nın bir dağında bir iki gece kalmaklığıma müsaade etmemişler. İşittim ki diyorlar: Said ellı bin asker kuvettindedir; onun için serbest bırakmıyoruz." Kemalist sisitem Bediüzzaman'dan büyük bir korku duyar. Diğer yandan bu olagan üstü zattan nasıl yararlanabiliriz hesabı yaparlar. Sistemin bu korkusuna Üstad şöyle der: "Ben de derim ki: Ey kötü talihli mutsuz ehl-i dünya! bütün kuvvetinizle dünyaya çalıştığınız halde, neden dünyanın işini dahi bilmiyorsunuz, divane gibi yönetiyorsunuz? Madem böyledir: ben sizin dünyanıza karışmıyorum, siz de benim ahiretime karışmayınız. Karışsanız da boşunadır!"diyerek, düzenin korkusunun kendisi açısından yersiz olduğunu belirtir. Yetkililere Rusya esir hayatını örnek verir; "Halbuki Rusya'da üç yıllık esarette iken böyle sizin gibi yasaklar getirmediler, Orada üç sene de çekmediğim sıkıntıyı bu dostlar üç ayda bana çektirdiler. Oysa Ruslar beni Kürt gönüllü kumandanı suretinde, Kazakları ve esirleri kesen zalim bir adam nazarıyla baktıkları halde, beni dersten men etmediler. Arkadaşım olan doksan esir zabitlerin çoğuna ders veriyordum. Bir defa Rus kumandanı geldi, dinledi. Türkçe bilmediği için siyasi ders zanneti, bir defa beni men etti: sonra yine izin verdi. Hem aynı kışlada bir odayı cami yaptık. Ben imamlık yapıyordum. Hiç müdahale etmediler, insanlarla görüşmemi men etmediler, beni haberleşmeden kesmediler." Devam edecek