Tahıl, buğday merkezi Urfa'da ekmeğe durmadan zam yapılıyor. Bir kilo buğday fiyatı yaklaşık sekiz lira,150 gram Urfa açık ekmegi de  aynı sekiz lira  fiyata satılıyor. Bu işte bir çarpıklık, bir çelişki, bir dengesizlik olduğu rakamlardan  bariz bir şekilde anlaşılıyor. Asgari ücretle çalışan bir kişinin  7 kişilik bir ailesi olduğunu var sayarsak,  günlük ekmek tüketimini üç övün sabah, öğle, Akşam, ortalama günde bir ekmek olarak hesaplarsak, Yeddi kere üç yirmi bir  ekmek eder. 21 ekmeği 8 lira ile çarparsak tam 168 lira günlük ekmek parası  ediyor. Bu kişi 17 bin lira asgari ücretli biri olursa, ücretinin ortalama altı bin lirası, yalnız ekmeğe gidiyor. Yani maaşının üçte birinden fazlası bir tek ekmeğe gidiyor. Varın bu sefaleti siz düşünün bu adam nasıl geçinecek. Hayat pahalılığı olan enflasyon, işçiye, emekliye, kısaca sömürülen kesimlere, ikinci büyük bir sömürüdür. Tarım ülkesi olan ülkemiz, tarımda dışarıya bağımlı hale getirildi. Hayvancılık ülkesi olan ülkemiz dışaŕıdan hayvan ve et getirir hale getirildi. Enflasyon oranında dünya dördüncüsü olduk. Tüm bu olumsuz tablo, "Ben ekonomistin, ekonomiyi iyi bilirim diyen" bir yönetimin genel başkanı döneminde oldu. Eskiler "Büyük lokma ye, büyük söz söyleme," demişlerdir. Yoksulkukta ve nüfus artışında, Türkiye'nin önde gelen bir şehri olan Urfa'da, son ekmek ve diğer zamlar, yoksul halkın belini daha büker duruma getirdi. Buğday merkezi Urfa'da neredeyse Türkiye'nin en pahalı ekmeğin satıldığı illerden biri oldu. Ekmek zammı ile  birlikte umarız, hiç olmazsa ekmeğin kalitesi düzelir. Şehrimizin fırınların çoğunda tırnaklı ve açık ekmek yapılır. Ama ne yazık ki bölgemiz için dersek ekmeğin kalitesinin hiç'te  iyi olmadığı bir ildir. Bu durum yıllardır böyle devam ediyor. Bir türlü düzelmiyor, düzeltilmiyor. Bunda belediyenin hatası olduğu kadar, tepki göstermeyen, hakkını aramayan, halkın'da kabahati vardır. Tırnaklı  ve açık ekmek fırın'dan alındıktan kısa bir süre sonra, Urfa deyimiyle kayış gibi oluyor. Yenilmez hale geliyor, yazık. Urfa ilçelerinin, özelikle Siverek ilçesinin ekmeği o kadar lezzetli olur ki katıksız bir şekilde iştahla yenilebilir. Diyarbakır ekmeği'de öyle  severek yenilir. Çünkü buralarda, sanırım kaliteli un kullanıldığı kadar, hijyene' pişirmeye özen gösterilir. En önemlisi buralardaki fırıncıların kendilerine ve halka karşı bir sorumluğu, sevgileri ve saygıları vardır. Bizim burdaki anlayış, daha evvel böyle değildi, maalesef,  kazanayım ne olursa olsun anlayışıdır. Buradan, fırıncılardan ve fırınlar derneğinden sormak isterim, neden, yaptığınız ekmek, Siverek ve  Diyarbakır ekmegi gibi kaliteli ve lezzetli olmuyor? Artık yeter ekmeğin kalitesini düzeltin. Bu önemli, konu, asıl belediyenin görevidir. Belediye özenle fırınları denetlemelidir. Yeni belediye başkanı Kasım Gülpınar'a önemli bir görev düşüyor. Urfa ekmeğini ilçesi Siverek ekmeği düzeyine getirmesi gerekir. Unutmmasın,  artık bu konu ve diger belediye konularındaki çalışmaları  aksatmanın bir mazereti olmaz. Urfa'da bir deyim vardır "Eller gider Mersin'e biz gideriz tersine" şehrimiz tam da bu olumsuz misali yaşıyor. Bir somut örnek verecek olursak, 1933- 1946 yılları arasında belediye başkanlığı yapmış, Ömer Alay zamanında, Bakkal, kasap, fırın, lokantalar bu dönemlerden daha fazla hijyen ve kalite kontrolüne riayet ederlerdi. Alay, öyle kararlı ve kurallı  bir belediye başkanlığı yapmış'ki, bakkal olan kardeşine bile kurallara uymadığı için ceza kestiği olmuştur. Sonuç olarak, yeni büyük şehir belediye başkanı Gülpınar'ı her konuda başarılı olması gereken sınavlar bekliyor. Bunlardan biri belki en önemlisi halkın ekmeğidir. Artık yeter fırıncılar halkın ekmeği ile oynamasın. Gerektiği özeni belediye gòstermelidir. Artık bu konuda lakad olmaya ve keyfiliğe artık izin verilmemelidir. Herkes verdiği emeğin karşılığını alması gerektiği gibi, vatandaş'da kolay kazanmadığı ücretinin ürününü iyi bir şekilde karşılığını almalıdır. Kimse kimseye bir şekilde haksızlık yapmamalıdır.