İnsan canlı varlıklar içerisinde değerini ve kıymetini bildimi en mükemmel bir varlıktır. Kutsal kitaplarda Allah insanı ruhundan üfleyerek yarattı denilmektedir. Değerini bilmedimi bir nevi şeytan gibi zararlı bir mahluk olur. Yaratan insanda çeşitli duygular yaratmıştır. En önemlisi bu duyguları kontrol eden akıl vermiştir. İnsanda beynin bir işlevi olan akıl ve düşünce dışında bir ruh vermiştir. Gerçekten bizim akıl ve düşünceyle idrak etmediğimiz altıncı histe denilebilecek ruh ilahi bir güç bulunmakta. Tabi bu bir inanç meselesi. Duygular dedik! Gülmek, ağlamak, korku, Öfke, nefret, ve sevgi. Bu duyguların hepsi dozunda olduğu zaman. Yararlıdır ve gereklidir. Ancak Fazlası zararlıdır. Bu nedenle olsa gerek Hazreti Muhammed bir hadiste "Allahım her şeyin aşırısından sana sığınırım" demiştir. İnsanca olan duygular içerisinde en değerli olanın sevgi olduğunu rahatlıkla diyebiliriz. Zira sevgi yapıcı bir güçtür, deyim yerindeyse yaşamın iksiridir. Sevgi çok yönlü bir kavram. Elbette yalnız bir erkek ve bir kadının birbirini sevmesi değil.  Allah sevgisi, doğa sevgisi. Yaşama sevgisi gibi çeşitleri vardır.  İnsanın yaşamdan tad alması için sevgi mutlaka gereklidir.  Bunun için önce kendini sevmesi ve sayması gereklidir. Böyle olunca başkalarını da sever sayar. Kendisiyle ve başkalarıyla barışık olur. Bu nedenle dinler sevginin öneminden söz  eder. İslam peygamberi bir hadisinde " iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız" diye buyurmaktadır.  Hazreti İsa " komşunu kendin gibi sev" der. Bu önemli konuda daha nice değerli sözler vardır.  Biz bunlardan sevgi şaiiri Yunus Emre den bir dörtlük sunalım. Ben gelmedim dava için Benim işim sevi için Dostun bağı gönüllerdir Gönüller yapmaya geldim Der koca Yunus. Sonuç olarak sevgi paylaşmaktır. Bunun sonucu adil olmaktır. Nihayi olarak  Gerçek sevgi olunca sömürüde olmaz. Sınıfsal çelişki de olmaz. Sonuçta ne olursa olsun yaşamda her duygu gerekli olduğu gibi özelikle sevgi daha gereklidir. Çünkü sevgisiz insan yaşadım diyemez.