İnsan canlı varlıklar içerisinde değerini ve kıymetini bildimi en mükemmel bir varlıktır. Kutsal kitaplarda Allah insanı ruhundan üfleyerek yarattı denilmektedir. Değerini bilmedimi bir nevi şeytan gibi zararlı bir mahluk olur. Yaratıcı güç,  insanda çeşitli duygular yaratmıştır. Sevgi, nefret, öfke, kıskançlık, merhamet... En önemlisi bu duyguları kontrol eden akıl vermiştir. İnsanda beynin bir işlevi olan akıl ve düşünce dışında bir de sırrını çözemediğimiz, ama olasılığı güçlü bir ruh adını verdiğimiz ilahi bir mekanizme vermiştir. Zaten insan her şeyin muhtevasını oluşumunu kesin olarak bilemez. Gerçekten bizim akıl ve düşünceyle idrak etmediğimiz altıncı histe denilebilecek ruhun olma olasılığı değindiğimiz gibi güçlüdür. Tabi, ruh gibi soyut kavramlara inanmak son çözümde bir inanç meselesidir. Duygular dedik! Gülmek, ağlamak, korku, Öfke, nefret, ve sevgi. Bu duyguların hepsi dozunda olduğu zaman. Yararlıdır ve gereklidir. Ancak Fazlası zararlıdır. Bu nedenle olsa gerek, Hazreti Muhammed bir hadiste "Allahım her şeyin aşırısından sana sığınırım" demiştir. İnsanca olan duygular içerisinde en değerli olanın sevgi olduğunu rahatlıkla diyebiliriz. Zira sevgi yapıcı bir güçtür, deyim yerindeyse yaşamın iksiridir. Sevgi çok yönlü bir kavram. Sevgi olmadan belki yaşam olmaz, veya anlamlı ve değerli olmaz. Sevgi veya aşk dediğimiz zaman, elbette, salt bir erkek ve kadının sevgisinden, aşkından söz edemeyiz. Söz konusu olan bir erkek ve bir kadının birbirini sevmesi değildir.  Allah sevgisi, doğa sevgisi. Yaşama sevgisi gibi, bunlara aşkı da katarak çeşitleri vardır.  İnsanın yaşamdan tad alması için sevgi mutlaka gereklidir.  Bunun için önce kendini sevmesi ve sayması gereklidir. Böyle olunca başkalarını da sever sayar. Kendisiyle ve başkalarıyla barışık olur. Bu nedenle dinler sevginin öneminden söz  eder. İslam peygamberi bir hadisinde " iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız" diye buyurmaktadır.  Hazreti İsa " komşunu kendin gibi sev" der. Bu önemli konuda daha nice değerli sözler vardır.  Biz bunlardan sevgi şaiiri Yunus Emre den bir dörtlük sunalım. Ben gelmedim dava için Benim işim sevi için Dostun bağı gönüllerdir Gönüller yapmaya geldim Der koca Yunus. Sonuç olarak sevgi paylaşmaktır. Bunun sonucu adil olmaktır. Nihayi olarak  Gerçek sevgi olunca sömürüde olmaz. Sınıfsal çelişki de olmaz. Sonuçta ne olursa olsun yaşamda her duygu gerekli olduğu gibi özelikle sevgi daha gereklidir. Çünkü sevgisiz insan yaşadım diyemez.