Geçmişten günümüze kadar gelen ve Cumhuriyet döneminde yapılan Uygulamalar hakkında yapılan, yazılan eleştiriler kanayan bir yara gibi toplumu ve bizleri üzmektedir. Cumhuriyetin ilan edildiği tarihten günümüze kadar Cumhuriyet yönetimine sahip çıkanlar ve Cumhuriyet karşıtları algısı ile Toplum Uzlaşmayan bir çatışma ortamında bırakılmıştır.   Her milletin ve birlikte yaşama kültürü olan tüm insanların bir kültürü, inancı, tarihi ve sosyal yaşam biçimi vardır. Toplum olarak bir arada yaşarken paylaştığımız kültürel ve dini inancımız aynı olmasına rağmen düşman kardeşler anlayışı ile idare edilip yönetilirken siyasetçiler bu durumdan sürekli siyasi rant sağlamışlar.   Aslında pencere bir fakat bakış açılarımız farklı olsa da bu bakış açılarımız asla uzlaşmaz değildir. Çanakkale savaşları örneği gibi ülkemizin ve topraklarımızın işgali durumunda tek cephede birleşip can verenlerin kendi aralarında hiçbir problemi olamaz diye düşünüyorum.   Her şeye rağmen Atatürk’ün Kurtuluş Savaşı dönemindeki Liderlik çalışması ve yapmış olduğu önderlik bana göre olumlu yönleri takdir edilmelidir. Atatürk Osmanlı toplumunun sosyolojik yapısı analizini yaparken doğru tespitler le güven kazanmıştır.   Bu nedenle Atatürk’ün Anadolu’daki özellikle Alevi Bektaşi Önderi Veziroğlu ve Kürt önder Şeyh Sait ile görüşerek Kurtuluş Savaşına Kürt ve Alevilerin desteğini alarak Kurtuluş Mücadelesine başlaması stratejik bir başarıdır.   Birleştirici bir unsur olan Osmanlı Toplumu toprakları için savaşan Kürt ve Alevilere yönelik Gerçek dışı bahanelerle yapılan katliam ve dökülen kanlar Cumhuriyet ve yönetimine karşı düşman bir cephe oluşturulup bu cephe günümüze kadar gelmiştir.   Osmanlının gelişip yükselmesinin temelinde etnik ve dini tüm unsurlar kabul edilip Osmanlıya bağlanan toplumlar adil bir yönetim anlayışı ile hiçbir toplum yada azınlık dışlanmamıştır.   Cumhuriyetin ilanından sonra bin yıllarca beraber yaşayan topluluklar Türkçülük projesiyle dışlanmış dini inançları ve ezanın Türkçe okunması ile beraber doğudaki medreseler kapatılıp birçok din alimleri idam edilirken toplum temeline düşmanlık tohumları ekilmiştir.   Cumhuriyet Devrimleri adına yapılan ve alfabe değişimi Eğitim alanında toplumu çok geri götürmüş olup Toplumsal bir beyin travmasına sebep olunmuştur.   Yönetim ve Rejim değişikliği yapan Devrim adına yapılan Diğer Ülkelere bakıldığında Eğitim de değişim olmuştur. Rusya, Çin. Japonya da Küba Irak İran ve birçok Devrim olan Ülkelerde Harf değişimi yapılmamıştır..   Osmanlı toplumu dini inanç ve etnik unsuru kabullenerek büyümelerine karşın cumhuriyet kurucularının din ve etnik unsurları inkar ve yok sayması nedeni ile cumhuriyet yönetimine karşı yapılan eleştiriler günümüze kadar gelmiştir.